Gastronomie in Frans-Polynesië
De Polynesiërs eten graag en eten goed. Kan jou dat ook wel bekoren? Dan is een reisje naar Frans-Polynesië je ongetwijfeld op het lijf geschreven. Kenmerkend voor de gastronomie is de geslaagde combinatie van externe invloeden met lokale producten en gewoonten. Alles komt samen in een harmonieus geheel.
Kraakverse producten
De basis van de Frans-Polynesische keuken zijn de op en top verse
producten. Ze worden gebruikt in grillades, carpaccio’s,
Frans-geïnspireerde stoofpotten en Chinese stir-fries.
Vis is
dagelijkse kost en het hoofdingrediënt van vrijwel elk gerecht. Uit de
oceaan halen vissers iedere dag geelvintonijn, mahi-mahi en zwaardvis.
De lagunes bieden dan weer papegaaivis en allerhande zeevruchten zoals
zeeëgels en langoesten. De oceaan is ongelooflijk belangrijk voor de
Polynesiërs. Lokale vissers werken dan ook met veel respect voor het
behoud van riffen, koralen en het visbestand.
Kokosmelk, uru, taro
Typisch voor de gastronomie van het eiland zijn ook de recepten met kokosmelk, het gebruik van uru – dat zijn de vruchten van de johannesbroodboom – en wortelgroenten als taro. Ook maniok en zoete aardappel zijn geliefde ingrediënten. Daarnaast geniet je ook van een overvloed aan bananen, mango’s, papaya’s en citrusvruchten.
Poisson cru à la Tahitienne
Net zoals de Tahitianen ben ik verlekkerd op geelvintonijn. Op en rond de Polynesische eilanden vind je deze vis dan ook in overvloed. Net als kokosnoot! Geen wonder dat het nationale gerecht beide combineert. Er bestaan enkele varianten met groenten, maar de hoofdingrediënten van poisson cru à la Tahitienne zijn rauwe vis, limoen en verse kokosmelk.
Bezoek een tamara’a
Wil je gastronomie en inheemse cultuur van Frans-Polynesië echt ten
volle beleven? Bezoek dan een tamara’a of Tahitiaanse oven. Zo’n oven
vormt steevast het summum van elk belangrijk feest.
Hoe werkt
zo’n tamara’a nu? In de grond liggen hete kolen, waar verschillende
vlees- en visgerechten op worden gegrild. Ook groenten- en
wortelbereidingen worden er in potten en mandjes op gebakken. Dikwijls
bakt men in de Tahitiaanse oven wel een volledig speenvarken. De oven
wordt afgesloten met palmbladeren, waarop nog een dikke laag zand komt.
De gerechten stoven dan zo’n 4 à 6 uur. Daarna wordt de oven op
ceremoniële wijze geopend. Het is een echte eer om een tamara’a te
mogen begeleiden en de kennis ervan wordt van generatie op generatie
overgedragen.
Spoel door met Hinano
Drinken zoals de locals? Dat doe je het beste met Hinano! Hinano is het lokale biertje. De heerlijk lichte pils herken je aan het mooie logo. Daarop is een zittende vahiné, een Tahitiaanse vrouw, afgebeeld.
Waar er suikerriet is, is er rum!
Een andere typische drank is de rum. In Frans-Polynesië wordt lokaal geteeld suikerriet gebruikt om de rum te brouwen, zoals ze in Domaine Pari Pari doen. Suikerriet zou oorspronkelijk uit Polynesië afkomstig zijn. Toch werd rum hier pas in de 19e eeuw voor de eerste keer gestookt.
En zeg je rum, dan zeg je ook exotische cocktails! De bekendste daarvan is waarschijnlijk de mai tai: uitgevonden en wereldkundig gemaakt door de beroemde Trader Vic en onlosmakelijk met Polynesië verbonden. Manuia! Gezondheid!
Vanilla tahitensis
Last but definitely not least: vanille! De Tahitiaanse vanille is een buitengewoon product. Dankzij een studie gedaan door de universiteit van Tahiti, werden er in het aroma van Tahitiaanse vanille meer dan 200 verschillende componenten geïndentificeerd. Dat uniek verfijnde en complexe aroma heeft de vanilla tahitensis te danken aan de kruising met verschillende varianten.
Het verschil met bourbonvanille? Er zijn meer noten van karamel en anijs aanwezig, terwijl bourbonvanille eerder een fruitiger aroma en toetsen van hout heeft.
