Road trip door Namibië - Okonjima Game Reserve

Rond het Waterberg Plateau ligt het belangrijkste landbouwgebied van Namibië. Dit zorgt onvermijdelijk voor ernstige conflictsituaties tussen de lokale boeren en roofdieren zoals luipaarden en cheeta’s. De boeren jagen dikwijls op de dieren die hun vee aanvallen. De grote carnivoren worden gevangen of verwond en de jongen blijven dikwijls alleen achter.

Okonjima Game Reserve en de AfriCat Foundation

In 1993 werd de vroegere veeboerderij Okonjima omgevormd tot een natuurreservaat. Het Okonjima Game Reserve bestrijkt een oppervlakte van twintigduizend hectaren en is de thuisbasis van de AfriCat Foundation. De organisatie levert een belangrijke bijdrage in de bescherming van de grote roofdieren binnen hun natuurlijke habitat. AfriCat vangt zogeheten probleemdieren op en zoekt naar oplossingen om gevangen en gekwetste roofdieren opnieuw vrij te laten in het wild. Sinds de stichting heeft AfriCat Foundation al ongeveer 1100 grote roofdieren zoals cheeta’s, luipaarden en leeuwen gered. Meer dan 85% van de dieren werden opnieuw vrijgelaten in de natuur.

Jagen is een instinct bij carnivoren, maar sommige dieren hebben geen ervaring omdat ze als jong uit hun omgeving verwijderd werden. Andere dieren zijn oud, zwak of gekwetst en hebben verzorging nodig. In het reservaat leren die dieren opnieuw jagen en hun eigen voedsel vangen. Zo krijgen ze de kans om terug te keren naar de wilde natuur. Vóór hun vrijlating in het reservaat krijgen de cheeta’s en luipaarden een zender rond de hals zodat hun welzijn nauwlettend kan gevolgd worden. Dankzij de zenders kunnen ook bezoekers van het reservaat samen met een gids de dieren tracken en van dichtbij observeren.

De luipaarden van Okonjima

Onze gids Daniel zal ons gedurende twee dagen begeleiden op verschillende gamedrives in Okonjima Game Reserve. Deze namiddag gaan we luipaarden tracken. Er leven ongeveer 30 luipaarden binnen het reservaat waarvan 12 dieren een zender dragen en een naam hebben.

We vangen het signaal op van Electra en zien haar kop uitsteken tussen de struiken juist boven een rots. We gaan vervolgens op zoek naar Malali, een jong wijfje van bijna twee jaar oud. Daniel heeft moeite om haar positie te lokaliseren maar vangt intussen het signaal op van Leela die juist twee welpjes heeft. Het luipaard zit veilig beschut met haar jongen in dicht struikgewas en we laten haar rustig alleen. We zoeken verder naar Malali en vinden haar twee uren later. Daniel benadert het luipaard in een cirkelbeweging en plots zit het dier pal voor ons. Malali bekijkt ons rustig en het is duidelijk dat zij gewend is aan jeeps en mensen. Ze likt haar poten en begint te geeuwen, een teken van onrust. Volgens Daniel zal ze zich verplaatsen als ze driemaal geeuwt. We blijven nog even bij haar en vertrekken op zoek naar Leela en de welpen. We vinden haar al snel maar ze zit nog altijd diep verscholen in de bush. Daniel doet het uiterste om bij haar te komen maar we moeten het opgeven. We hebben geen enkele kans haar te zien vanuit de jeep en uitstappen is geen optie als het om luipaarden gaat. We volgen dan maar het spoor van Achilles en treffen hem aan onder een boom. Hij rust in het licht van de ondergaande zon maar schrikt op van onze aanwezigheid. We volgen hem op afstand tot er een andere jeep aankomt.

We vertrekken en genieten van de Afrikaanse zonsondergang. Op de terugweg naar het kamp zien we springbokken en de unieke sabel antiloop. Het is een prachtig dier met een zwart-witte kop en impressionante gekromde hoorns.

Cheeta’s te voet opsporen

We vertrekken de volgende ochtend vroeg op zoek naar cheeta’s. Daniel wacht ons op in de jeep samen met een tweede gids. We gaan de cheeta’s te voet opsporen en de man moet zorgen voor onze veiligheid. Hij heeft een zware knuppel bij zich en zal de cheeta naar zich toe lokken bij een aanval. De gidsen kennen het gedrag van de wilde dieren zeer goed en ik heb er alle vertrouwen in. 

Daniel haalt zijn antenne uit en zoekt naar de cheeta’s en luipaarden. Hij detecteert 3 cheeta’s waarvan er 2 samen zijn. Het zijn de 4-jarige stiefbroers Harley en Spitfire. We volgen hun signaal en zien tijdens de rit veel giraffen en kleurrijke vogels. Het signaal is plots zeer sterk. Tijd om uit te stappen. We krijgen nog wat tips over wat niet te doen als de cheeta’s zouden aanvallen. Blijf staan en ga niet lopen want dan ben je een prooi. We volgen Daniel in een enkele rij en letten op voor de doorntakken. We zien de cheeta’s in het struikgewas bewegen. Ze merken ons op en gaan weg. We zetten de achtervolging in en naderen hen langzaam. Ze komen op een open plek en staan abrupt stil. Daniel laat ons de cheeta’s benaderen tot op 10 meter maar niet dichter. De dieren zijn gewoon aan de mens en weten dat wij hen geen kwaad zullen doen. Ze turen rond op zoek naar een prooi. Wij komen blijkbaar niet in aanmerking. Cheeta’s vinden een prooi vanop 4 kilometer dankzij hun sterk ontwikkelde geur en zicht. We blijven nog even bij de cheeta’s en vertrekken met een voldaan gevoel.

Op weg naar het kamp komen we een bruine hyena tegen. Het is een groot en harig dier met zware voorpoten en sterke kaakbeenderen. De hyena kuist alle resten op in de natuur en kan veel schade berokkenen.

Okonjima Bush Camp

Okonjima Game Reserve biedt meerdere opties voor een verblijf in het reservaat. De kampen liggen verspreid in een veilige zone van tweeduizend hectaren waar geen roofdieren zijn. De gasten kunnen hier veilig wandelen en fietsen. We verblijven in de Okonjima Bush Camp, een prachtige lodge met aparte suites gebouwd in adobe-stijl. Iedere kamer heeft buiten een afzonderlijke zitplaats die uitkijkt over de uitgestrekte bush. Dieren zoals antilopen lopen vrij rond en een kleine drinkplaats trekt tal van vogels aan. De suites zijn ingericht in typische Afrikaanse stijl en bieden veel privacy. De gezamenlijke open lounge barst van de gezelligheid en geeft uit op een panoramisch restaurant waar je lekker kan eten.